Yanımda birilerinin olduğunu hissetmek inanın çok güzel dostlar.Hepinizin yazılarını tektek okudum.Doğduğumdan beri otomobil ve benzeri eserleri inceledim,hep "neden-nasıl?" sorularını sordum kendime.Kullandığım herşeyle empati kurmaya çalıştım.Kanıksadığım şeyleri inanın çok zor bırakıyorum.Senelerdir otomobil dergilerini hatim ederim,dolayısıyla Fiat markasının algımızda nerede durduğunu da az çok bilirim fakat bu kadar olabileceğini tahmin etmiyordum.0 aldım seni ben,bir test sürücüsü test etti seni fabrikada bir de ben.Kırılır darılır diye nazik kullandım olmadı,üstüne titredim başımı öne eğdin...Bilemiyorum,eski otomobilimi hala çok özlüyorum ama eskiliğin verdiği arızaları yaptırmaktan da sıkıldığımdan aldım bunu.Bakımları layığıyla yaptırabileceğimi bilsem(ekonomik durum) inanın satmazdım.Ağır gelmeye başladı bir süre sonra.
Fakat kafamın basamadığı nokta,nasıl olur da 175k'ya gelmiş bir aracın 0 alınmış bir araca göre kendini daha iyi koruması oluyor.Nasıl daha güven veriyor?Bu kadar km sonra bir kere bir balata ötmesi duysaydım da,klima birgün buzhane yapmasaydı da öyle satsaydım...
Daha 4000'inde olan bir otomobil nasıl 40000'i çıkaracak?