Bir grande punto hikayesi

[farukileri]

Seninki de çok ayrı bir sevdaymış be coşkun abi.Arabayı çok sevdiğin zaten her zaman belli oluyor.Allah bozmasın...

Bu da benden gelsin...

Ehliyetimi aldığımdan beridir bir araba sevdasıdır gidiyor.Arabaları çok sevdiğimden kendimin de yakın zamanda bir arabamın olmasını istiyordum.O zamanlar Opel Vectra'ya hasta oluyordum.Babamın arabasını alma düşüncesindeydim.3 sene boyunca Vectra benzinli ve dizelleri araştırıyordum.Buna alternatif olarak Astra alayım düşüncesindeydim.Ancak 3 senenin sonunda araç almaktan vazgeçtim.Yakıtını nasıl karşılayacaktım ve diğer harcamaları toplu taşıma kullanmaktan pahalıya gelecekti(Sabancı Üniversitesi'nin kampüsünün nerede olduğunu bilmeyenler için,İstanbul Park pistine çok yakın bir yerde,otoyolda Ankara'dan İstanbul yönüne giderken Şekerpınar gişelerinden sonra İstanbul il sınır tabelasından hemen sonra sağda).Yılbaşı için Ankara'ya gittiğimde annemler bana araba almayı düşündüklerini söyleyince sevinçten uyuyamamıştım.O dönemde Punto'ların nasıl olduğunu bilmediğim için araştırmaya Opel Corsa'dan başlamıştım.Ancak 17 ocak akşamı bir Punto'nun içerisinde yaşadığım talihsiz ancak maddi hasarlı bir trafik kazasından sonra fikrim değişti ve Punto almaya karar verdim.Babamla uzun tartışmalar sonrasında şu andaki aracımı sahibinden üzerinde tam olarak 3 günlük bir araştırma sonucunda buldum.İlk bakışta bu araba benim olmalı düşüncesindeydim.15 Mart 2010 tarihinde aracı satın aldım ve ilk haftada uzun bir yol yapmak zorunda kaldım ruhsat işlemleri için.Fakat o kadar güzel bir araçmış ki ikinci günde ben bu arabaya aşık oldum dedim kendime.Ve bu aşkı olabildiğince devam ettirme düşüncesindeyim.Bu kadar aracı sevmeseydim onu kullananları da,buradaki insanları da sevmeyebilirdim...Her şey için kapımın önünde duran gümüş kurşunuma(ya da Orçun abimin dediği gibi, puntişime) teşekkürlerimi sunarım.O olmasaydı böyle bir yeri görmemiş olacak,şu ana kadar tanıdığım güzide ve muhabbetine doyum olmayan insanları tanımamış olacaktım.