Söylemesi zor, yazması ise daha kolay..

[dagored]

Yüreği geçmişin izleriyle kanayan dost!
Geç karşıma da yâd edelim o geçmişi,
Görelim, gösterelim bizi yaralayan o günleri...

Tıpkı senin gibiydim ben de bir zaman!
Sevmiştim, sevilmeye doymadan,
Herşeyi, geleceğimi silip ortadan,
Bir kızın gözbebeklerine bıraktım kendimi...

Çok gece uyandım aniden,
Çok düş görüp, çok ağladım gizliden,
Çok yalvardım, çok medet umdum geceden,
Ağlamamaya ikna edemedim gözlerimi...

Biliyordum;
Kendimi avutuyordum!

Görüyordum;
Usulca yok oluyordum!

Hissediyorsum;
Sevilmiyordum...

Hepsini görmemezlikten gelerek iç çekiyordum,
Her şeyi bildiğim hâlde devam ediyordum...

Ne güç kalmıştı artık bende,
Ne kuvvet...
Herşey kırık ve yıkık düşlerde,
Kalbim sabret...
Sabretmeyi de öğrenmiştim böylece,
Ama kendimi sevdirmeyi öğrenememiştim...

Gece olunca kalbim kanardı,
İçimde büyütmek istediğim güller solardı,
Umutsuzluklar ve çaresizlikler dolup taşardı,
Hâlâ akıl erdiremiyorum, bu kalp nasıl yaşardı...

----------------------

Özledim seni, düştüm yollara
Açtım gönlümü rüzgarına
Bir hayaldi sanki, bir macera
Yıkıldım. Kelimeler paramparça
Yandım...Yandım...
Yandım yandım ahhhh ki ne yandım!
Bana yeniden şarkılar söyleten kadın
Baka baka doyamadım, hem kokladım da
Sarhoşluğu geçmedi hala
İçimde sevdan...
Hala hoş bir havan var
Ne güzel adın
Bir çizik attın gönlüme, kanattın.
Yandım...Yandım...
Yandım yandım ahhhh ki ne yandım!
Bana yeniden şarkılar söyleten kadın
Baka baka doyamadım, hem kokladım da
Sarhoşluğu geçmedi hala
İçimde sevdan...
Seni görebildiğim yer rüyalar artık.
Deli diyorlar bana
Ah bu ayrılık...