Lisedeyken en yakın arkadaşımın babası iki üç akşamda bir evde iki kadeh rakısını eşi ve oğluyla içer dertleşir, ülke gündemi, aile akraba ilişkileri, vb sohbet ederlerdi. bir kaç kez bende eşlik etmiştim ve içimde bir ukte kalmıştı. babayla arkadaş gibi olmanın eksikliğini hissetmiştim.
bir çok insana garip gelebilir ama baba oğulun aynı rakı sofrasında sohbet etmesi bu sofra kültürünü bilenler için cidden tarif edilemez bir tecrübe, keyif eğitim ve iletişim şeklidir...
yıllar sonra eşimle tanışıp evlendiğimde aynı eksikliği kayınpederiminde (oğlu olmamasından ötürü-ki kayınpederim iddia ediyorum aydın boysan kadar iyi rakı kültürü sahibidir) yaşadğını öğrendim. ve istanbula gelir gelmez ilk yaptığım şey onu alıp taksimde tarihi cumhuriyet meyhanesine götürmek, güzel bir rakı sofrası eşliğinde sohbet etmek oldu ve bunu hemen her bir araya geldiğimizde yapıyoruz.
o sebepten bu dileğini görünce açıklama gereği duydum. biraz zülfü yarre dokundurdun![]()
tekrar teşekkür ediyorum dileklerin için. umarım bende oğlum için hayırlı bir baba olurum. ve bu güzel zamanları birlikte yaşama imkanımız olur.
ve umarım sende aynı tadı kendi oğlunla yaşarsın...
Yer imleri