araba sevdamı biliyordun fazlasıyla..
16 yaşımdayken ehliyeti aldığım zaman araba alacağına söz vermiştin bana. bunun sevinci çok fazla sürmemişti.
çünkü senin rover 620 ti yi istiyordum.ama sen onu bana vermek istemiyordun. güçlü arabaydı, kaza yapmamdan korkuyordun. masrafları da fazlaydı.
bana ayırdığın 30 milyara kadar bütçeyle crx alıp hayalimin modifiyesini yapmak istedim. ona da hayır dedin. beni düşündün. ve onun gibi 20000 in altında arabalara ve modifiye etmeye..
sana kızdığım zamanlar oldu, ağladığım zamanlar..
18imi daha doldurmadan, ehliyetimi daha almadan, bendeki heyecanı bildiğin için istediğim arabayı almayı kabul etmiştin. araba ehliyeti alana kadar garajda duracaktı,ama benim olacaktı.
aklım başıma gelmişti çoktan. üniversitedeydim, yaşam şartlarını,tasarrufu,paranın nası kazanıldığını ve harcandığını öğrenmiştim.
grande punto istediğimi söyledim sana. üstüne üstlük önceden büyük konuştuğum "hayatta dizel motor kullanmam" fikrimden tamamen wazgeçmiş şekilde.
herşeye tamam dedin. arabayı ağzına kadar doldurduk ne war ne yoksa donanımlar..beni dünyanın en mutlu insanı ettin..
daha sonra onu modifiye etmeme de anlayış gösterdin senden hiç beklemediğim bir şekilde. kendi çapımda biriktirdiğim paralarla birşeyler yaptım.
o zmanki aklımla bana istediğim arabaları verseydin, belki bunları yazamamış olacaktım.
seni seviyorum baba
Ne mutlu sana seni düşünen bir baban var kıymetini bil her zaman hayır duasını al sırtın yere gelmez
şunu da belirtmek isterim yanlış anlaşılma olmasın
babamı tabii ki herşeyden önce babam olduğu için ve anlayışıyla, sevgisiyle herşeyiyle harika bir insan olduğu için seviyorum..
annemi ve kardeşimi de aynı şekilde
az önce başka bir sitede açılmış bir konuyu görünce duygulandım ve karşılık olarak bu konuyu açtım. umarım o kişi bundan faydalanır.. burada da paylaşmak istedim
aLLah kimsenin aiLesini başından eksik etmesin,
çok güzeL yazmışsın aLper, tebrik ederim seni,
şaşıran arkadaşLarında neye şaşırdığını pek anLamadım.
sanırım sanaL ortamda yavaş yavaş insani, sosyaL değerLerimizi unutuyoruz..
FiatTR | PuntoTR | GrandePuntoTR | PuntoEvoTR | BravoTR | LineaTR | 500TR
Fiat Türkiye Forumları | 2006'dan Beri Sizlerleyiz | Reklam & İletişim: admin@grandepuntotr.com
hayatımda ilk defa böyle araba ile ilgili babaya yazılan bir şiir gibi olan yazıyı gördüğüm için şaşırdım. bu da çok doğal bence. anlaşılmicak bişe yok
duygulandım valla abi bende anneme tşk edecem arabamı alınca oda bana söz verdi
Sene 1991 babam emekli olmuş aldığı tazminatı ile araba almak istiyor,87 kartal aldık.
Ehliyeti yok,oğullarım kullanır beni onlar gezdirir diyor.
Genciz,hızlıyız,düşüncesiziz olabilecek kötü şeyleri hiç düşünmeden hareket ediyoruz.
Aldığımızın 3. ayında yağmur sonrası benzin istasyonu önünde birden önüme traktör çıktı,süratliydim,bir kez frene dokundum,karşıdan gelen ticari taksi ile kafa kafaya çarpıştım,sağ kapıdan yola fırladım.Babamın 30 yıllık emeğini zevkim uğruna bir anda harcamıştım.1 gece hastanede kaldım,sadece sol baş parmağıma 2 dikiş attılar başka bir şeyim yoktu.Herşeyden önemlisi babama ne diyecektim.O sadece, sana birşey olsaydı ben ne yapardım dedi.
Şimdi ne zaman çağırsa ne zaman istese koşa koşa gider istediği yere götürürüm.
İster kendi aracım ister emanet olsun..
guzel bır yazı olmus...ıcımdekı baba sevgısını pekıstırdı gercekten.bazen boyle yazılar bıze yapılan fedakarlıkları tekrar hatırlatıyor ve baba anne degerlerının ne kadar hayatta onemı anlatıyor..bır araba konusunda bıle...tskler alper..
ne babaların nede annelerin hakkını ödemek zordur. benim babamda 18 ime gelmeden arabalara merakım yüzünden kızıyordu bana. araba kullanmayı öğret bana dediğimde ehliyetini alınca öğrenirsin derdi. hep kızardım. ayaklarım pedala yetişiyor ama baba derdim hep. eniştem babamdan gizli gizli kullandırırdı hep. babam öğrendiğinde eniştemide benide bi güzel haşlamıştı. yaş 18 oldu. ehliyeti aldım. ehliyeti aldığım gün arabanın anahtarını verdi. artık sende kalsın dedi ve babamı bir daha o direksiyonda görmedik. benden sonra sıra kız kardeşime geldi. ve babam hala direksiyon başına oturmamıştır. bende babama çok teşekkür ediyorum. sağol alpercim senin sayende bizde eskileri hatırlamış olduk.
Daihatsu Copen
Bende puntomu yeni almıştım ve babamında görmesini çok istiyordum. O ise hayatta kalabilmek için evimizde son mücadelesini veriyordu. Onu görmek hiç kısmet olmadı, oysa araba 1 aydır vardı. yeni arabamla mezerlığa onun için gideceğim hiç aklıma gelmemişti. bu şiiride onu kaybedeceğimi öğrendiğim gün yazmıştım, tam bir sene sonra babamı kaybettim, 5 kasım 2007. babam bir kanser hastasıydı. Allah Rahmet Eylesin Şimdi bende bir babayım ve oğluma birşey olduğunda ne yaparım ne ederim bilmiyorum. Babama dayanabildim ama ona dayanabileceğimi hiç sanmıyorum :/ Her ne olursa olsun yada yaşanırsa yaşansın sevdiklerimizi hep el üstünde tutalım...
Bir baba ve bir oğul varmış
Duygularını bakışlarıyla anlatırmış.
Derinde bir bakış bir damla gözyaşı olurmuş
Bir bakış bir gülüş olurmuş dudaklarında.
Güçlü olmayı, ayakta durmayı öğrendim senden.
Topa vurmayı, ekmek almayı, erkek olmayı,
Yanlızlığa dayanmayı, zorluklara katlanmayı,
Yemeden yemeyi, giymeden giydirmeyi.
Şimdi bir haber aldım senle ilgili,
Acı oldu, ateş düştü ciğerime
Dilim varmadı, gönlüm dayanmadı
söyleyemedim...
Yıllar yıkıldı üzerime.
Seni istedim hep yanımda olasın diye.
Gitme desem kalabilecekmisin ?
Çok seviyorum desem faydası olacak mı ?
Ecel gelmiş kapına beni anlayacak mı ?
Şimdi sensiz günler yaklaşıyor
Verdiğin öğütler, sözler, bakışlar, duygular
Senin yokluğunda yine sıcak olacak mı ?
Sensiz bu hayat yine aynı kalacak mı ?
Seni çok seviyorum BABAM !!!
06 Kasım 2006 23:10 İzmir
GP in mirror is faster than they appear !
Ailemizin tüm fertlerinin, özellikle annemizin ve babamızın değerini iyi bilelim, onları üzmeyelim arkadaşlar. Maalesef onlardan bir kaybımız olduğu zaman değerlerini anlayabiliyoruz.
Babamı ani bir şekilde kaybedeli 12,5 ay oldu ancak hala sıkıntılı olduğum zamanlarda, bazı kararlar almam gerektiğinde ve onunla gittiğimiz her yerde "keşke burada olsaydı" diye düşünüyorum. Bazen karşılaştığım ve onun da bilmesi gerektiğini düşündüğüm durumlar olursa, içimden onunla konuşuyorum.
Benim GP'yi alma kararıma kızmıştı, çünkü yokluklarla dolu bir hayattan geldiği için, 2. araba ona göre masraf idi. 1 tane yeter diye düşünüyordu. Devlet yatılı okulunda okurken, parası olmadığından 2. bardak çayı içemediğini ve hırsından bardağı kırdığı günleri anlatırdı bize.
Ama asla bana, almayacaksın dememişti, hiçbir zaman öyle biri olmamıştı. Arabayı kapıya koyduğum gün ise seviniyordu, birşeylerin elde edilmesinin zorluğunu ve ona göre kıymet göstermeyi biliyordu. Kredi taksitlerimin bile yarısını, hayata gözlerini yumana kadar o karşılamıştı. Bilirsiniz, arabamla uğraşmayı, temizleyip-parlatmayı çok severim. Beni suların, temizlik malzemelerinin içine dalmış vaziyette gördükçe ince bir şekilde dalga geçerdi
Arabamın tek kapı olmasından dolayı bazen onu ve annemi bir yerlere götürürken arkaya geçmesi zor olduğu için, bu araba bize göre değil, genç arabası, bir daha buna binmem şeklinde ve bilerek beni kızdırmaya yönelik nükteler yapardı. Ben de, binmeyin, diğer arabayla gidin, ben sizi bir daha gezmeye götürmeyeceğim derdim.
Ailenizle daha fazla zaman geçirin, çünkü bir gün, bunu yapmış olmayı isteyebilirsiniz. Çok şükür, benim babamı kaybettikten sonraki dönemimde bu açıdan keşke dediğim bir an olmadı. Çünkü iş hayatım dahil hep birlikteydik, her yerde beraberdik ve ben onun istediği oğuldum, o benim istediğim babaydı. Ama yine de şunu söylemeden geçemeyeceğim: Onunla 32 yıl beraber kaldık, bir 32 yıl daha olsa ne güzel olurdu.
Nur içinde yatsın...
Konu civcivx tarafından (01/04/2008 Saat 19:29 ) değiştirilmiştir.
Hayatta keşkelerinin olmaması senin için çok güzel. Baban ile çok güzel 32 yıl geçirmişsin ve baban kızmış dahi olsa GP'ni görebilmiş. Ben maalesef sadece 17 yıl geçirebildim babamla. 13 yıl önce kaybettim ve o çok istediğim ehliyetimi ve arabamı aldığım günü hiç göremedi. İnanıyorumki onlar şu anda yanımızda olmasalar dahi kalbimizdeler. Senin ve hepimizin ihtiyacı olduğu ve sıkıntılı olduğumuz zamanlarda yanımızdalar. ALLAH HEPSİNE RAHMET EYLESİN VE HALEN HAYATTA OLAN ANNE VE BABALARIMIZA UZUN ÖMÜR VERSİN
Konu erdiyilmaz tarafından (02/04/2008 Saat 03:54 ) değiştirilmiştir.
Gençken ve aklımız bi karış havadayken bazen bizim için "gerçekten neyin önemli olduğu" kavramını farkedemiyoruz. Belirli bi yaşa gelip de olgunlaşınca herşey yavaş yavaş kendiliğinden oluşuveriyor beynimizde. Eskiden sanki hiç gitmiyeceklermiş gibi geliyordu ama büyüdükçe bunun imkansızlığını anlıyoruz..Onlara doymak mümkün değil ama hala onlara sahipken "keşke" dememek için birlikte olduğumuz her dakikanın kıymetini bilmeliyiz. Hayat incecik bir ipin ucunda, o ip henüz kopmadan hiçbirşeyi ertelemeden yaşayabilmek lazım..Eğer artık yanımızda değillerse de inandığım bitek şey var; birgün tekrar buluşacağız..
Tüm kayıplarımızı rahmetle anıyorum..Allah geride kalan sizlere, sizlerin evlatlarına ve herbirimizin ailelerine sağlıklı ve huzurlu ömürler versin..
..an extensive current of wind, rushing great velocity and violence..
yüreğinize sağlık arkadaşlar,forum sitemiz araba konuşmanın,modifiye tartışmanın dışında (ki bunlardan rahatsız değilim) güncel konularda içeriyor sayenizde(ki bu çok güzel),ellerinize sağlık,yüreğinize sağlık...
evet arkadaşlar. böyle konuları her zaman konuşmalıyız. ben de annemi babamı çok seviyorum. sevgimi göstermeyi pek beceremiyorum napim ben de böyle karakterli bir insan oldum. arkadaşlarıma bile sevgimi göstermekte zorlanıyorum. kız arkadaşlarımla da aram hep bu yüzden iyi olmamıştır belki de. ama değerlerini mutlaka bilelim. naparsak iyiliğimize yapıyorlar. bize farkından olmadan zarar bile verseler bazen üzseler bile iyiliğimizi düşünüyorlardır sonunda. ayrıca plastro kemal arkadaşım yazından çok etkilendim. ben de biraz çabuk parlayan birisiyim. bir an başıma gelebileceğini düşündüm. bu yazıdan sonra babam yanımdayken heralde birisi çok kötü şeyler felan söylese bile inmem arabadan
baba sana hala söyleyemiyorum seni sevdiğimi, belli de edemiyorum utanıyorum
buradan söyleyim tekrar, seni seviyorum baba ohh
benim de babam öss de ankarada bi üniversite kazan sana araba alıcam die söz vermişti ki sözünü yerine getirmek için de kendinin tonla borcu varken araba almaya kalkmıştı engelledim ve o güne hala sewinirim...
beni bilenler bilir okuma yazmayı tam olarak öğrendiim düşünüldüünde hocam elmamı kızartıında elime aldıım ilk şey auto motor sport un ilk sayısıydı bugüne kadar da arabalar hayatımın bi parçası olmuştur draglara hazırlanan arabaların hazırlanma aşamalarında bulundum piste çıktım ilk arabamı kendi paramla alıp 2.5 ay sonra kredisini devrederek satmak zorunda kalmış olsam bile şuanda yayan olsam bile o güne sewinirim...
allahtan babam hala yaşıo ve bi sıkıntım olduu zaman varlığını belli etmese de hep arkamda...
bu konuyu görmemiştim ama gördüüm gibi bütün postları okudum kaybı olan arkadaşlar için allahtan rahmet, yaşanyanlar için de ailesinin değerini bilmesini diliyorum...
babalar sevilmez mi ya.. liseyi bitirir bitirmez bana gel gidiyoz imza atman lazımmış dedi.. çıktık yola söylemiyoda nereye gittiğimizi.. 30 imza attım kursa katılmış gibi, 3 gün sonra da ehliyet sınavın var al bu kitabı bitir demişti.. ehliyetsiz yakalanıcam diye korkuyordu ama olsun sonuçta sürpriz sürprizdir..
Forumdaki tüm yazışmalardan üyelerin kendisi sorumludur. Çıkabilecek herhangi bir hukuki durumda, forum yönetimi yetkili merciilerin talepleri doğrultusunda, ilgili üye/üyelerin tüm erişim bilgilerini/kayıtlarını vermekle yükümlüdür. Yeni üye olanlar, maillerine gönderilen onay maillerini onayladıktan sonra, admin onayıyla üye olabilmektedirler. O nedenle üye olurken profil bilgilerinin özenli, doğru ve eksiksiz şekilde girilmesi son derece önemlidir. Üyeler; forumda geçirdikleri zaman zarfında forum kurallarına uymak zorundadırlar. Kurallara aykırı davrandığı tespit edilen üyeler hakkında haber vermeksizin işlem yapma hakkı forum yönetimine aittir. Forum kurallarını okumak için tıklayınız. Unutmayınız; bu ortamdaki özgürlüğünüz, başkalarının özgürlüğüyle sınırlıdır.
# Fiat Türkiye Kullanıcı Forumları Network # |
Yer imleri