Konuşmak istersin,
Ama,
Konuşamazsın…
Konuşabilsende anlamaz kimse seni.
İçine atarsın…
Biriktirirsin korkularını, acılarını, yalnızlığını,
Kurtulamazsın…
Kayarken hayatın acımasız basamaklarında,
Çırpınırken kahpe kaderin derinliklerinde,
Birden bir el uzanır sana,
Nereden geldiğini anlayamazsın!
Tutar elini sıkıca,
Çeker alır seni korkularından,
Gecenin karanlıklarından,
Hayatın anlamsız tabularından…

DOST derler işte ona!
Derman olmaya çalışır,
Anlamsız dertlerine,
Sebepsiz yıkıntılarına,
Gereksiz takıntılarına,
Saçma yıpranışlarına…

Artık hata yapmaktan korkmazsın.
Aşık olmaktan,
Sevmekten,
Üzülmekten,
Kaybetmekten,
Bilirsin O hep yanındadır.
Dertlerine hep ortaktır…

Sonunda güçlenir,
Heybetli görünüşünün ardındaki küçük kalbin.
Savunmasız değildir artık.
Korkusuzdur.
Öğrenir artık üzülmemeyi,
Ağlamamayı,
Bilir ki;
Daha çok, ama çok görecektir,
Hayat denilen bu dikenli yolda…

İşte DOST böyle bir şeydir.
Anlatılamaz,
Tarif edilemez,
Üç beş satıra sığdırılamaz,
Ancak ve ancak;
Yaşanılır…



sen var ya seeennnnn
sen bi tanesin be canım kardeşim
dilerim Allahtan ki bir ömür boyu her zaman mutlu olursun
bil ki dualarım hep seninle....