Originally Posted by
NesT
Başın sağolsun Tuncay.Allah sabır versin. sana katılıyorum. İnsan varken anlamıyor ama ayrıldıktan sonra pişmanlıklar, keşkeler başlıyor.
Babamı geçen sana hastaneye götürürken yine yürüyerek çıkacak burdan diyerek götürüyordum. Benim bilmediğim yada bilmek istemediğimi o biliyordu vücudu donuk ama gözler direkt gözlerimin içine bakıyor birşeyler ima etmeye çalışıyordu, hala ne olduğunu bilemediğim ve merak ettiğim birşeyler.
Arkadaşlar sevdiğimiz kişilere dünyada onlara hissettitrerek yaşatalım ve gösterelim. Birbirimizi görüyorken duyuyorken ne yaparsak karımızdır.Babamı her çocuk gibi bende çok sevedim, babamda her baba gibi çocuğunu çok severdi. Tek eksik küçüken güreş tuttuğum babamla büyüdüğümde sıkıca sarılamamak. Halbuki bizler hala büyüklerimizin gözünde çocuğuz.
Amacım sıkmak değil sadece yanında büyükleri olanlara hatırlatmaktı.