hayatın sonu diye düşünenlere..(özellikle ozzy'ye)
hiçbirşey bunun kadar hayatın sonu olamaz heralde..kendinizi 10 saniye cenk koray'ın yerine koyun lütfen..nelere üzülüp kendimiz harap ediyoruz.oysaki neler var şu garip dünyamızda acıdan boğulabileceğimiz..:icon11:
Birşey yapmadan önce iyi düşünün; daha sonra sizi tahmin ettiğinizden
daha fazla üzebilir...
Cenk Koray in bir gece eve sarhos gelen ogluna attigi tokat ile
oglunun kafasini
cama carparak bogazinin kesilip vefat etmesi üzerine yazdigi satırlar....
OĞULA SESLENİS...
Sizin hic canli canli kolunuzu kestiler mi?
Hic elinizi uzattiniz mi ocakta yanan atesin uzerine?
Demir tokmaklari, basiniza basiniza indirdiler mi iri yari adamlar?
Gozu donmus birileri kirdilar mi parmaklarinizi?
Tel orgulere takildi mi sirtiniz yerlerde surunurken?
Birisi gelip kolunuzu kivirdi mi arkaya, zorlayarak "cat" diye
kiriverdi mi? Caresizlik denilen; caresi bulunmayan tek gercek,
sarildi mi bogaziniza? Adamin biri gelip iki gozunuze iki parmagini
sokup, kor etti mi sizi? Buyuk degirmen taslarini getirip koydular mi
uzerinize, sirt ustu yatarken? İyice bilenmis bir bicagi bogrunuze
sokup cevirdiler mi 360 derece? Ayaginiz kayip yola dustunugunuzde,
bacaginizin uzerinden hic kamyon gecti mi? Su diye size uzatilan
bardagi kafaniza diktiginizde icinde asit oldugunu fark
ettiniz mi?
Demir bir cubuk bogazinizdan girip boyununuzun arkasindan cikti mi
hic? Yolda sessiz sakin yururken, aniden birisi gelip suratinizin en
ortalik yerine
muhtesem bir yumruk savurdu mu?
Balkondan dusen koca bir saksi, tam kafanizin ortasina indi mi?
Evinizin alev alev atesler icinde yandigini seyrettiniz mi?
Bir insanin sel sulari icinde cirpina cirpinacan verdigini gordunuz mu?
Veya butun bunlari gormemis, yasamamis bile olsaniz, biraz dusununuz.
İste
bunlarin hepsi bir anda, benim basima geldi. 19 yil babalik etmeye
calistigim, Allah'in bana emaneti,canim, gulum, hayatim,her seyim,
birtanem, sebeb-i hayatim, evladim, oglum Nihad, 3 dakika icinde yok
olasi kollarimin arasinda olup gitti.
Yapacak hicbir seyim yoktu. Kapinin cami sahdamarini kesmisti.
Fiskiye gibi kan
fiskiriyordu. Kan fiskiriyordu, umutlarim, istikbalim, hayatim yerlere
dokuluyordu.Bana yakin durmasi gereken oglum, beni olmeden olduruyordu...
Bugun senden ayrilali tam 1 yil oldu. 365 gunun, bir tanesinde bile seni
goremedim, elini tutamadim, yanagini opemedim, bagrima basip siki siki
sarilamadim. Evde tek basima otururken, kapida anahtar donmedi ve sen
iceriye girmedin. Bir tek gece odanin isigi yanmadi. Ben kapini acip,
"yatiyorum, sen yatmiyor musun?" diye soramadim...
Yasamak canimi sikmaya basladi. Gul, senin aradigina dair bir tek not
vermedi
tam 365 gundur. Bu kadar cabuk mu unuttun beni diye dusunuyorum zaman
zaman. Ama beni unutmayacagini, unutmadigini biliyorum, ben de biliyorum,
halan da biliyor, enisten de, Ece de. Ama oradan bir baglanti kurulmasi
mumkun degil...
Gunler geciyor arslanim. Her gecen dakikayi beni sana yaklastirdigi
icin
seviyorum. Eskiden nasil uzulurdum zaman geciyor, birgun senden
ayrilacagim diye. Ama simdi her sey tersine dondu... Her seye tahammul
edebiliyor insan. Allah boyle bir sabir vermis kullarina. Ama tahammulu
mumkun olmayan bir tek sey var. Senin sevginden mahrum olmak. Bunu
hissedememek. İste olmeden bu olduruyor insani.
Cenk KORAY
