Hatırlar mısınız bilmem..
Geçtiğimiz yıllarda 10 Kasım Atatürk'ü anma töreninde küçük bir kız
çocuğu "Atatürk ölmüş" diye hüngür hüngür ağlıyordu ve anne babası da
küçük kızı sakinleşsin diye "ama o bizim kalbimizde yaşıyor" diye
avutmaya çalışıyorlardı. Ancak küçük kızı bir türlü
sakinleştirememişlerdi. Günlerce televizyon ekranlarında web
sayfalarında konu olmuş, hepimiz duygulanmıştık. Aşağıdaki anekdotu
okuyunca biran bu olayı anımsadım.
* * *
Efendim olay otistik çocukların eğitildiği bir okulda geçiyor.
Musa öğretmen çocuklara Atatürk´ü anlatırken "O ölmedi içimizde yaşıyor" diyor.
Aradan bir süre geçiyor, küçük çocuğun ailesi öğretmene eskiden çok su
içen çocuklarının artık su içmediğinden yakınarak, yardım talep ediyor.
Musa öğretmen çocuğa neden su içmediğini soruyor.
Çocuğun öğretmenine verdiği yanıt yeri göğü inletecek, gözyaşlarını
suya-sele çevirecek bir yanıttır.
Küçük çocuk "içinde yaşattığı Atatürk boğulmasın diye su içmemektedir."
Öğrencisini gözyaşlarıyla bağrına basan Musa öğretmen;
"İstediğin kadar su içebilirsin, Atatürk çok güzel yüzme biliyordu" deyince
Hayat normale dönüyor ve küçük çocuk içinde özenle koruduğu
Atatürk´ünün yüzme bildiğini öğrenince yeniden su içmeye başlıyor.
