17 yıl önce bugün...!!!

2 Temmuz 1993 tarihindeki Pir Sultan Abdal Şenlikleri sırasında Sivas Madımak Oteli’nin ateşe verilmesi sonucu 33 aydın ve 2 otel görevlisinin yaşamını yitirdiği Madımak Katliamı’nda hayatını kaybedenler olayın 17. yılında anılıyor



KATLİAMDA HAYATINI KAYBEDENLER
Muhibe Akarsu - 35 yaşında, Muhlis Akarsu'nun eşi
Muhlis Akarsu - 45 yaşında, sanatçı
Gülender Akça - 25 yaşında
Metin Altıok - 52 yaşında, şair, yazar
Ahmet Alan - 22 yaşında
Mehmet Atay - 25 yaşında, gazeteci
Sehergül Ateş - 30 yaşında
Behçet Aysan - 44 yaşında, şair
Erdal Ayrancı - 35 yaşında
Asım Bezirci - 66 yaşında araştırmacı, yazar
Belkıs Çakır- 18 yaşında
Serpil Canik - 19 yaşında
Muammer Çiçek - 26 yaşında, aktör
Nesimi Çimen - 67 yaşında, şair, sanatçı, üç telli curanın son ustası
Carina Cuanna - 23 yaşında, Hollandalı gazeteci
Serkan Doğan - 19 yaşında
Hasret Gültekin - 23 yaşında şair, sanatçı, şelpe tekniğinin önderi
Murat Güneş,Murat Gündüz - 22 yaşında
Gülsüm Karababa -22 yaşında
Uğur Kaynar - 37 yaşında, şair
Asaf Koçak - 35 yaşında, karikatürist
Koray Kaya - 12 yaşında
Menekşe Kaya - 17 yaşında
Handan Metin - 20 yaşında
Sait Metin - 23 yaşında
Huriye Özkan - 22 yaşında
Yeşim Özkan - 20 yaşında
Ahmet Öztürk - 21 yaşında
Ahmet Özyurt - 21 yaşında
Nurcan Şahin - 18 yaşında
Özlem Şahin - 17 yaşında
Asuman Sivri - 16 yaşında
Yasemin Sivri - 19 yaşında
Edibe Sulari - 40 yaşında, sanatçı
İnci Türk - 22 yaşında
Kenan Yılmaz - 21 yaşında

Menekşe Kaya: Madımak Oteli'nde yakılarak öldürüldüğünde 14 yaşındaydı. Lise öğrencisiydi.

Koray Kaya: Madımak Oteli'nde yakılarak öldürüldüğünde 12 yaşındaydı.
Ortaokula gidiyordu.

Kardeştiler. Cesetleri birbirine sarılmış halde bulundu…

Baba ve anneleri; İsmail-Hüsne Kaya iki yıl sonra bebek yaptılar: Adını Menekşecan koydular. Ancak evdeki yangını Menekşecan'ın doğumu da söndüremedi.

Sivas-Madımak vahşetinin ailesini nasıl paramparça ettiğini Hüsne Kaya anlatıyor…

https://turkiye.pytalhost.com/joomla...ve%20koray.jpg
"Hani hikayelerde vardır ya; deseler ki bana 'hayatta ne istersin?' İki şey isterim; biri kızım Menekşecan'ın mutlu olmasını; diğeri ise…(yutkunuyor), Menekşe'm ile Koray'ımı rüyamda görmek isterim. Menekşecan, yavrularımı kaybettiğimde daha doğmamıştı, ama o rüyasında görüyor. Bir ben göremiyorum. Görsem de çok uzaktan görüyorum; 'bağırıyorum, gitmeyin ben sizin yanınıza geliyorum' diyorum. Suyun, gölün bir yakasında yavrularım, bir yakasında ben. Yüzlerini seçemiyorum. Sesimi duyuramıyorum. 'Çok üzülüyorsun, ondan rüyanda göremiyorsun' diyorlar. Bilmiyorum ondan mı? Keşke rüyama girseler; onları görmeyi o kadar çok istiyorum ki…

"Gözümün önüne hep aynı görüntüleri geliyor. Bu şimdi oturduğumuz gecekonduyu yaptığımız yıl, 1988 Eylül ayıydı. Gecekondu yapmak zordu; daha önce yapılan birkaç ev olaylı bir yıkımla yerle bir edilmişti; hatta yıkım sırasında evin içinde kalan iki kız çocuğu da ölmüştü. Biz bu gecekonduyu akrabalarla bir gecede korka korka yaptık. O gece Menekşe ve Koray minik elleriyle kerpiç taşıdılar. Seyyar lambanın aydınlattığı el arabasının içinde birbirleriyle şakalaşarak uyumaları gözümün önünden hiç gitmiyor. Bir tek bunu hatırlıyorum ben…

Sonucta ölen insan ne olursa olsun Alevi yada Sünni olmuş bir önemi yok önemli olan 16-17 yasında ölen insanların aramızda su an olmayısı ,şu an aileleriyle beraber olamamaları derler ya enbuyuk acı evlat acısı dıye anneleri babalari için 17 yıl nasıl geçmiştir bir kız annesi babası şuan yasaydıda gelınlıkle gorebılseydık dıyorlardır buyuk bır ıhtımal biz halen çevremizdeki insanlara bu alevi bu sünni diye bakmak yerine karşımızdakide benım gıbı insan aynı yaratanın yaratmıs olduğu bir insan sadece düşünceleri benden farklı bir insan olarak bakamıyorsak ve bu canlar topluma,devlete ,insana bir zarar vermeyip sadece düşünceleri için katlediliyorsa daha çok 2 Temmuz yasarız ve bu diş güçlerin ekmeğine yag surmekten baska ve bizlere yeni acılar yasatmaktan baska bir şey vermez

Biz duyarsız bır toplumuz bıze dokunmayan yılan bin yaşasın misali surup gıdıyor hayatımız ama o yılan ya bırgun dokunursa...
Fazla uzatmak ıstemıyorum bır konu açtım sadece zeynel ve benım ılgımı cektı buda duyarsızlıgımızın bır göstergesidir...

Olayları dün gibi hatırlıyorum çok yazık oldu bir kaç meczup un halkı kışkırtması sonucu yitip giden değerlere. Oysa ki öldürme güdüsü insan oğlunun sadece kendini koruma amaçlı olması gereken birşeydir bu aydın insanları öldürerek neden hangi şiddetten korundu bu meczuplar. Resmen insanları yakarak katlettiler. Allah ın adaleti bu dünyada olmasa bile öteki tarafta insanlık düşmanlarının yakasında olacaktır.
Bireysel olarak lanetliyorum. Bu günleri unutmadan ülkem iyi günlere kavuşacaktır biz göremesek bile yeni nesil bunu mutlaka yaşayacaktır. Bunu umud etmek bu günlere ulaşmada başarının yarısıdır diğer yarısı da toplumsal duyarlılığımızı sürdürebilmek adınadır. Unutmayın bizler çoğuluz ama sesimiz çıkmıyor bazı azınlıkların böyle eylemleri ses getiriyor. 3. sınıf ülke görüntüsü veriyoruz tüm dünyaya afganistan gibi bir ülkeymişiz görüntüsü verdikçe ne toplumsal ne de global bakış açısını ülkemiz için değiştiremeyiz. Unutmayalım unutturmayalım. Yeni nesli daima iyi yetiştirmeye çalışalım.
Eğitimsiz olmuyor. Saygılar.