-
Bana çocukluğumu ver!
Bana çocukluğumu ver!
Bana çocukluğumu ver.
Yarım kalmış oyunlarımı ver.
Kaygısız günlerimi.
Oyuncaklarımı, kiremitlerimi, topumu, ipimi ver.
Annemin kucağını, babamın ellerini ver.
Okulumu, başarısız notlarımı, öğretmenimi ver.
O saçı örgülü kızı ver.
Cumartesi – Pazar bekleyişimi.
Doktor, avukat, astronot olma ümidimi ver.
Bayramdaki dedemin ellerini, paranın tadını, torpillerimi ver
Hıdırellesteki o büyük ateşimi ver.
Her gün kavga edip, ertesi gün barıştığım arkadaşlarımı ver.
Kömür sobamı, kestanemi ver .
Saflığımı, enerjimi, insanlara bakışımı, hayata bakışımı ver
Tanrım bana çocukluğumu ver.
Söz uslu bir çocuk olucam.
Alıntıdır.
Çocukluğumun o güzel anlarını hatırlayıp, mutlu oldum bu yazıyı okuyunca. O nedenle sizlerle de paylaşmak istedim. İyi hafta sonları...
-
Bir tanede çocukluk şiiri ben ekleyeyim. Ayrıca sitede herkezin yazdığı şiirleri paylaştığı bir bölüm var mı?
Bir Zamanlar Çocuktuk
Bir zamanlar çocuktuk
Şeytan uçurtmaları ile
Kafa tutardık kuşlara
Ne kadar bağırsak
O kadar çocuk olurduk
Bir zamanlar çocuktuk
Kağıttan gemilerle seyahat ederdik
Yedi denizde
Ne kadar düşersek çamurlara
O kadar çocuk olurduk
Bir zamanlar çocuktuk
Ne yapsak
Nereye kaçsak
Ne kadar koşsak
O kadar çocuk olurduk
Bir zamanlar çocuktuk
Ayıp diye bir şey yoktu oyunlarımızda
Büyüklere inat
Ne kadar şımarsak
O kadar çocuk olurduk
Bir zamanlar çocuktuk
Sınırsız hayal gücümüzle
Kafa tutardık gezginlere
Ne kadar gezsek
O kadar çocuk olurduk
Bir zamanlar çocuktuk
Alabildiğine korkusuz
Başa çıkardık canavarlarla
Ne kadar cesursak
O kadar çocuk olurduk
Bir zamanlar çocuktuk
Bir de büyüklerin anlattığı öcü hikayeleri olmasaydı
Karanlıkta çıkagelen
Ne kadar korkarsak
O kadar çocuk olurduk
Aşkla, hevesle
Ekmek derdi olmadan
Uçan kuşa hesap vermeden
Ne kadar çocuksak
O kadar çocuk olurduk
04/06/2004Güngör İrdem
